چگونه می توان گل پامچال را در خانه پرورش داد

گل پامچال های باغی گونه های مختلفی از جنس Primula را تشکیل می دهند ، گروهی از گیاهان چند ساله که در بهار شکوفا هستند و بسته به نوع مختلف در زنگ های مختلف بنفش ، قرمز ، زرد ، صورتی شکوفا می شوند.

برای استفاده در محیط داخلی ، گیاهان پامچال اغلب با انتظار رشد برای مدت کوتاهی فروخته می شوند و پس از پایان گلدهی دور ریخته می شوند. پرورش آنها با شکوفایی مکرر امکان پذیر است ، اما این کار دشوار است. در بیشتر موارد ، شما نباید انتظار یک گیاه خانگی با عمر طولانی را داشته باشید. در عوض ، به گلدان گل پامچال خود مانند ارکیده شکوفه دار فالانوپسیس فکر کنید – این یک گلدان زیبا است ، اما در دراز مدت زنده نمی ماند.

این گیاه تا حدی ریز و رشد کند دارد که معمولاً به عنوان گیاه آپارتمانی بالغ برای نمایش در فضای داخلی در کوتاه مدت خریداری می شود. بهار معمولاً هنگامي است كه مراكز باغي نمونه ها را گلدان مي كنند ، در صورت کاشت از دانه ها یا از تقسیمات ، ممکن است یک سال کامل یا حداکثر سه سال صبر کنید تا گیاهان به بلوغ گلدهی برسند.

نگهداری از گل پامچال

گیاه گل پامچال در محیط داخلی و به منظور زنده ماندن به ترکیب مناسبی از نور خورشید (روشن اما غیرمستقیم) ، آب (کاملاً مرطوب) و غذا (بلافاصله پس از کاشت) نیاز دارد. با از بین بردن گلهای در حال مرگ ، فصل گلدهی را طولانی کنید. بعد از شکوفایی گیاه ، آن را به بیرون منتقل کنید. ممکن است در اواخر فصل شکوفه های اضافی بدهد.

این گیاهان را در شرایط مناسب حفظ کنید. رشد موفقیت آمیز گیاهان گل پامچال تا حد زیادی مسئله اعتدال و اعتدال است.

نور مناسب برای گل پامچال

گل پامچال وقتی در محیط داخلی رشد می کند ، طاقچه های پنجره با نور روشن را ترجیح می دهد اما نباید در معرض تابش مستقیم آفتاب قرار گیرد. هنگام کاشتن آنها در بیرون ، آن را در گوشه ای سایه دار یا مخلوط قرار دهید.

خاک
این گیاهان به مخلوط گلدان نرم ، زهکشی شده و بسیار غنی با سطح بالایی از هوموس نیاز دارند. اکثر خاکهای گلدانی با کاربردهای عمومی که مبتنی بر پیت ماس ​​هستند ، این شرایط را فراهم می کنند. شما می توانید مخلوط گلدان خود را با نسبت حتی پیت ماس ​​، ورمیکولیت و پرلیت تهیه کنید. این مخلوط نه تنها رطوبت را به خوبی نگه می دارد بلکه زهکشی بسیار خوبی را نیز به همراه دارد. در فضای باز ، پامچال ها خاکی غنی و خوب تخلیه را ترجیح می دهند که کمی اسیدی باشد.

اب
گل پامچال برای رشد به رطوبت کافی ، یکنواخت و منظم نیاز دارد. آنها نباید خیس باشند ، اما اجازه ندهید خاک خشک شود. به دنبال علائم پژمردگی باشید و آبیاری خود را متناسب با آن تنظیم کنید.

هنگام پرورش آنها در داخل ، گیاهان را بیش از حد آبیاری نکنید. آب زیاد دعوت به پوسیدگی ریشه یا عفونت های قارچی کشنده است. پژمردگی ، حتی اگر گیاه در حال آب گرفتن باشد ، نشانه پوسیدگی ریشه است.

دما و رطوبت
گل پامچال در دمای متوسط ​​تا خنک ترین ، نتیجه می دهد – گرمای شدید باعث پژمردگی و خرابی گیاه می شود. آنها در دمای بین 50 تا 65 درجه فارنهایت بهترین رشد را دارند و برای دمای بالاتر از 80 درجه اهمیتی نمیدهند.

کود
در آغاز رشد و گلدهی با کود مایع ضعیف کوددهی کنید. از آنجا که این گیاهان گیاهان داخلی با عمر طولانی نیستند ، استفاده از کود با کنترل آزاد ممکن است برای رسیدن آنها به فصل گلدهی کافی باشد.

آیا گل پامچال سمی است؟
اگرچه از نظر شیمیایی سمی محسوب نمی شود ، اما خوردن گیاه پامچال می تواند باعث واکنش در اسب ها ، گربه ها و سگ ها شود. برخی از افراد پس از لمس گیاه ، واکنش های پوستی را تجربه خواهند کرد.

علائم مسمومیت
حیواناتی که پامچال می خورند ممکن است حالت تهوع و استفراغ داشته باشند ، اگرچه به ندرت نیاز به مراقبت پزشکی دارد. انسان ممکن است از دست زدن به گیاهان تحریک پوست و بثورات را تجربه کند.

انواع گل پامچال

برای پرورش داخل منزل ، بهترین گل پامچال ارقام P. polyanthus است اما ارقام P. auricula نیز وجود دارد که گیاهان خانگی خوبی ایجاد می کند. برخی از انواع قابل توجه عبارتند از:

‘Belarina Colbalt Blue’: این گیاه 5 تا 8 اینچی دارای گلهای دوتایی آبی غنی است که به شدت شکوفا می شوند. این یک گیاه مورد علاقه برای پرورش در گلدان است و باعث ایجاد یک گیاه مناسب باغ در مناطق 4 تا 8 می شود.
‘Belarina Nectarine’: این رقم دارای گلهای بزرگ ، معطر و زرد طلایی است.
‘Zebra Blue’: این گونه دارای گلهای بسیار بزرگ با گلبرگهای راه راه آبی و سفید است. این گیاه به ویژه به عنوان یک گیاه خانگی شکوفا است و از اواخر زمستان تا بهار گل می دهد.
‘Crescendo Bright Red’: این گونه دارای گلهای چشمگیر ، قرمز با مراکز زرد است. در فضای باز ، برای مناطق 5 تا 8 مناسب است. سری ‘Crescendo’ رنگ های دیگری از جمله آبی روشن را نیز ارائه می دهد.
‘Romance’: این هیبرید دارای گلهای دوتایی بسیار بزرگ و به رنگ صورتی روشن است. گلها با روبانهای نازک سفید لبه دار شده اند.
Primula auricula ‘Cinnamon’: گل ساعتی گونه ای بومی کوه های سنگلاخی اروپا است. گونه ‘Cinnamon’ دارای گلهای کاملاً دوتایی به رنگ مایل به نارنجی است. در فضای باز ، گیاهان auricula را می توان در مناطق 3 تا 8 پرورش داد.
Primula aricula ‘Larry’: این گونه دارای گلهای بنفش غنی با گلبرگهای یاس بنفش و مراکز سفید است. گونه auricula به داشتن گلهای نمایشی دو رنگ و سه رنگ معروف هستند. ارقام دیگر شامل “Blue Velvet” ، “Dale’s Red” ، “Harry Hotspur” و “Sirius” است.

تقسیم گل

اگرچه این روش بیشتر برای گیاهان پامچال کاشته شده در باغ مورد استفاده قرار می گیرد ، اما از تقسیم توده های ریشه نیز می توان برای تکثیر گیاهان بیشتر از یک نمونه داخلی استفاده کرد. این کار بهتر است بعد از گلدهی گیاه انجام شود ، در صورتی که اغلب به هر حال دور ریخته می شوند.

کل گیاه را از گلدان بردارید ، سپس آن را با احتیاط به چهار قسمت تقسیم کنید ، مطمئن شوید که هر شاخه برگ ، ریشه خوبی دارد. بلافاصله تقسیم ها را در گلدان های مخصوص خود پر از خاک گلدان تازه یا مخلوطی از پیت ماس ​​، پرلیت و ورمیکولیت قرار دهید.

می توانید انتظار داشته باشید که تقسیمات جدید قبل از شکوفایی یک سال کامل به طول انجامد. کندی رشد و ماهیت ظریف آنها به همین دلیل است که گیاهان پامچال معمولاً به عنوان گیاهان  تقریباً بالغ خریداری می شوند.

چگونه می توان گل را از بذر رشد داد

گل پامچال  می تواند از طریق بذر رشد کند ، اگرچه این یک فعالیت چالش برانگیز است. گل پامچال کاملاً در معرض قارچ های میرایی قرار دارد ، بنابراین انتظار میرود که برخی از نهال ها را از دست دهید و اگر آزمایش شما به نتیجه نرسد ، احساس خیلی بدی نداشته باشید. علاوه بر این ، رسیدن آنها به گیاهان گلدار می تواند مدتی طول بکشد – بعضی از انواع آن تا سه سال.

اما هنوز هم می تواند یک فعالیت ارزشمند برای چالش محض آن باشد. و برای انواع نادر ، این تنها راه رشد این گیاهان است. با این حال ، این یک روش مناسب برای مبتدیانی نیست که صبر کافی ندارند.

در سینی های بذر از مخلوط خزه اسپاگنوم و ورمیکولیت استفاده کنید و قبل از کاشت بذر آن را به خوبی خیس کنید. بذرهای ریز را روی سطح مخلوط گلدان بپاشید و به روی آنها را با یک نمک ورمکولیت بپوشانید. سینی را در یک منطقه نسبتاً خنک و با نور غیرمستقیم روشن قرار داده و با مه آلود کردن آنها را بیشتر حفظ کنید. در عرض چند هفته ، ممکن است جوانه بزنند. میزان جوانه زنی می تواند ناهموار باشد ، بنابراین نسبت به درصد موفقیت نسبتاً کم خیلی ناامید نشوید. در نظر داشته باشید ، برخی از تولیدکنندگان دوست دارند برای جلوگیری از عفونت قارچی ، یک لایه نازک از پودر قارچ کش روی سطح سینی های نهال پهن کنند.